Samenstelling Dieci Cantanti:
Annelies Rozemeijer (sopraan)
Nicoline Sijpheer (sopraan)
Monique Ros (alt)
Cornelia Wiemers (alt)
Frank Doodeman (tenor)
Harrie Doodeman (tenor)
Richard den Bak (bas)
Pieter Schaper (bas)
Berto Teeuwen (bas)
Philip Waardijk (bas)
Francisco Guerrero (1528-1599)
|
Ego flos campi Claros y hermosos ojos |
Cristóbal Morales (ca. 1500-1553) |
Per tuam crucem |
Juan Vásquez (1500-1560)
|
Vos me matastes Perdida traigo la color |
Tomás Luis de Victoria (1548-1611) | Salve regina |
Juan Vásquez
|
Quiero dormir y no puedo Duélete de mi |
Francisco Guerrero |
Veni domine |
Tomás Luis de Victoria |
Vidi speciosam |
pauze | |
Carlos Guastavino (1912-2000)
|
Mi garganta Viniendo de Chilecito Se equivocó la paloma |
Frederico Mompou (1893-1987) |
Cantar del Alma |
Joaquín Rodrigo (1901-1999) |
Triste estaba el Rey David |
Einojuhani Rautavaara (1928-2016) |
“Suite” de Lorca, 4 delen |
Het muziekleven in Europa was in de tijd van de renaissance heel internationaal en de Spaanse componisten uit die tijd behoorden tot de top in de muziekwereld. Door dat internationale karakter is in hun composities weinig typisch Spaans te herkennen, maar maakt ze echter niet minder mooi!
Dit wordt bevestigd in het programma voor de pauze, waarin we muziek ten gehore brengen van vier van deze Spaanse topmusici. De religieuze teksten die daarbij te horen zijn, zijn eigenlijk allemaal te verbinden met de Adventstijd. De wereldlijke teksten in de stukken van Juan Vásquez, zijn meer hoofse gedichten.
Het concertgedeelte voor de pauze is als het ware gebouwd op drie pijlers in de vorm van dubbelkorige stukken. Het eerste, Ego Flos Campi, in 1589 op muziek gezet door Francisco Guerrero, is een tekst uit het Hooglied, waarin het religieuze en het profane naadloos met elkaar verweven zijn. De tweede pijler, het middengedeelte van dit deel van het programma, is het Salve Regina, in 1576 gecomponeerd door Tomás Luis de Victoria. Het laatste stuk voor de pauze vormt de laatste pijler, het Vidi Speciosam, eveneens van Tomás Luis de Victoria, die overigens behalve componist ook een begenadigd organist was en daarbij ook nog zanger en katholiek priester. Hij heeft een groot deel van zijn muzikale leven in Italië doorgebracht; hij is daarom bij sommigen beter bekend onder zijn Italiaanse naam Da Vittoria.
De eerste twee pijlers zijn met elkaar verbonden door stukken die in steeds kleiner wordende bezettingen worden uitgevoerd. Hierna volgen werken die juist met steeds meer stemmen ten uitvoer worden gebracht, tot we de derde pijler bereiken.
Na de renaissance krijgt Europese muziek steeds meer een nationale kleur. Zo kan men in de periode van de barok al enigszins onderscheid maken tussen Franse en Engelse muziek. In de periode van de romantiek komen de nationale stromingen in het kunst- en muziekleven echt op, maar komen eigenlijk pas aan het eind van de negentiende eeuw tot wasdom. Spaanse muziek uit die periode heeft dan ook een echt Spaans karakter, zoals duidelijk te horen is in de werken die we na de pauze uitvoeren.
In het stuk van Rodrigez hoort u een tekst uit een Bijbelverhaal. In een veldslag tussen David en zijn zoon Absalom komt de laatste op gruwelijke wijze om het leven. Het Triste Estaba el Rey David weerspiegelt de diepe droefenis van David om het verlies van zijn zoon. Cantar del Alma van Mompou is op een tekst van Johannes van het Kruis (Juan de la Cruz) uit 1578 in de traditie van de Spaanse mystiek. Mompou was vooral bekend om zijn pianomuziek, etherische, korte stukken met veelal een meditatief karakter. De stukken van Guastavino, een Argentijns componist, zijn vooral gebaseerd op Argentijnse volksmuziek en zijn licht van karakter. We laten ook teksten horen van twee dichters die tot de surrealisten gerekend worden, Rafael Alberti en Frederíco García Lorca. Het Spaanse surrealisme heeft een heel eigen sfeer, met een lichtvoetige en beeldende kwaliteit, die de Finse componist Einojuhani Rautavaara in “Suite”de Lorca prachtig heeft weten te vangen.
Kortom, met een veelkleurig palet van oude meesters en moderne componisten schetsen wij voor u, met veel genoegen en in steeds wisselende samenstelling, een Spaans tafereel met zowel religieuze als profane klanken. Wij wensen u net zoveel genoegen toe!
Frank Doodeman